Dzień 68: Pobřežní hlídka

Po monsunowych tygodniach (no, monsun to właściwie nie był, aczkolwiek z punktu widzenia Europejki, taką nawałnicę deszczów stosunkowo łatwo nazwać monsunem)słońce wyszło na dobre. I zrealizowałam jeden z głównych celów przyjazdu do Busanu: chill out na plaży. Morze i plaża stanowią moją osobistą kwintesencję wakacji: morska bryza smaga Cię po twarzy, skaczesz między rozszalałymi falami, piasek wsypuje się na rozłożony ręcznik, do plecaka, krótko mówiąc wsypuje się wszędzie. Gorąc i upał, które gasisz wskakując do przesolonej wody.
Padło na Haeundae Beach, plażę, która dzięki ogromnej ilości parasoli znalazła się na liście Guinnesa. Istny szał, parasol obok parasola, miejsce dla mojego skromnego (przy rozmiarach parasolek) ręcznika znalazłam dopiero gdzieś w tyle. Koreańskie słońce zdaje się jest znacznie silniejsze, niż nasze rodzime czy choćby Tureckie. Niecałe 1,5 godziny wylegiwania się wystarczyło abym zamieniła się w raka, więc temat plaży odpuszczam na kilka dni.

Wracając jeszcze do Gwangju, to oprócz super widoków z okna mogłam podziwiać zbiory muzeum sztuki nowoczesnej i muzeum etnograficznego. W muzeum etnograficznym kilka rzeczy wzbudziło moją szczególną ciekawość, a więc:
- Noodle Maker - wyglądał jak radło
- będąc przy kulinariach: zupa z krowiej kostki, czyli "cow ankle soup" czy mały prosiak w całości w jednym garze)
- mata z ludzkich włosów - raczej osobliwa mata...
- ekspozycja dotycząca egzorcyzmów odprawianych na wsi

Miałam popłynąć na Jeju Island i będąc w porcie tak po prostu zrezygnowałam. Siedziałam tam czekając aż pracownik odpowiedzialny za listę osób bez rezerwacji wyczyta moje nazwisko. I w którymś momencie pomyślałam, że może odłożę tą ideę na później, może jak zwykle przeliczyłam się finansowo i ciężko będzie zrealizować jednocześnie Jeju, trip do Hong Kongu i Serbię/Albanię po powrocie do Europy. Po wyczytaniu "Emily" i zachętach sąsiada siedzącego po prawej stronie ("Great! You can go now!) po prostu powiedziałam "I've changed my mind".

Haeundae jeszcze przed sezonem

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Personal Landmarks: A Map of Trauma in London

Image
For me, London is defined by its street names, locations, and urban landmarks. Over the past 14 years, these elements (and more!) have left very distinctive mark on me. My London, first and foremost, is the one I came to know as a courier. I memorised all the addresses—Soho’s townhouses, the glass and steel skyscrapers in the City, and the many other places I delivered to. That was pre-smart phone era, so the famous A to Z map became my best friend for three years. This experience formed the foundational layer of my "London skin". Later, as I became an operations controller, these addresses took on a more digital form. They became combinations of postcodes (EC2M or EC2N—who can tell the difference? Well, I can, as I’ve become a bit of a postcode geek!), each just another place to send a delivery. Then there’s another layer—my social life in London, full of moments, encounters, people, and unexpected events scattered throughout the city. After 14 years, this collection of expe...
Read more

ADO starfish

Image
ADO – the name of a bus service in Mexico Starfish –  a 5-armed sea creature that everyone loves I absolutely dislike traveling at night. While it may seem like a cost-effective option and works for some, I simply cannot sleep on trains, buses, or planes unless I can stretch my legs in semi-bed position. Traveling at night in Vietnam, however, had its perks.                     If only Mexican night buses offered the same comfort...                            Currently exploring southern Mexico, I knew the time would come for a long-distance night bus. That moment arrived with my journey from San Cristóbal de las Casas to Oaxaca (pronounced 'Wahaca'), a “lovely” 12.5-hour ride. I even took sleeping pills in an attempt to catch some sleep during the trip. The bus was dark, the seats were comfortable, and it was only half full, allowing me to spread out across two r...
Read more

Three weeks into my Panchakarma retreat

Image
I am currently three weeks into my Panchakarma retreat. It feels like I have entered level four of a captivating video game. The anticipation (or dread) of the impending final stage of my detox journey,   known as the infamous ‘vasti’-(often referred to as “the mother of all panchakarma procedures”), looms overhead. Last week, I underwent the ‘nasya’ treatment, that is cleanse of your nasal passages and detoxification of the head and neck. This procedure came with a challenging condition : no hair washing allowed. For a full seven days, my hair remained unwashed, gradually becoming so greasy that catching a glimpse of it in the mirror turned into a test of endurance! Fortunately, the ‘nasya’ experience had a silver lining, as it was coupled with herbal steam bath and ‘kizhi’ treatment—a pounding massage with heated herbal pouches infused with medicinal oils. These fragrant sachets worked their magic on my body, providing a perfect blend of invigoration and relaxation. ‘Kizhi’...
Read more