año tras año. year by year. rok za rokiem (sejm szit)

Urodzilam sie w dobrym roku, tak jak wino. Tak jak ksiazka Georga Orwella o tym samym tytule.
Rok za rokiem spedzam ten dzien za granica. Choc w zasadzie termin "za granica" semantycznie dla mnie nie istnieje, jestem tu czy tam, teraz mieszkam w Londynie a pewnie za jakis czas przeniose sie gdzie indziej. Fajnie, ze zyje w dobie otwartych granic, ze juz nic nie stoi na przeszkodzie w pokonywaniu mil morskich czy ladowych.
Urodziny w Bilbao. Dzwiny sen, w ktorym studiowalam podyplomowo - proroctwo czy niespelnione ambicje? Nie wiem, ale jestem cholernie szczesliwa, ze okres studiow mam za soba. Dzis udalo mi sie sfabrykowac bilet InterRail na zkonczenie tego nieplanowanego tripu. Dzis po raz pierwszy w zyciu pieklam placki ziemniaczane, odwiedzilam Muzeum Euskadi czyli Kraju Baskijskiego i bylam w pracowni sitodruku, gdzie wydrukowalam miedzy innymi naszywke Orchid.
To byl fajny dzien. Jutro jade do krainy Year Of No Light, czytaj Made in Bordeaux.

///Jestem wytworem miejskim. Wlasnie to pomyslalam chodzac uliczkami Bilbao i popijajac sojowe latte z papierowego kubka (trywialny nawyk londynski?). Nie jezdze w gory, do puszczy czy do stepu. Jezdze w lasy szklanych domow, przenikam do malych uliczek na poludniu Europy i znikam w plataninie podziemnych tuneli seulskiego metra. Potrafie znalezc jedzenie w miejskiej dzungli, nauczona instynktem zawsze wyladuje przy smietnikach jednego z supermarketow. Poruszam sie bez mapy, chyba odziedziczony po homo erectusie zmysl kierunkow. A z zielenia obcuje tylko w parkach lub warzywniaku. Ciekawe na ile te umiejetnosci przydadza sie w dzungli amazonskiej? Na dzien dzisiejszy jest to jedyny ulamek przyrody, ktory mnie pociaga. Powaznie. ///


Comments

  1. Anonymous27 August 2011 at 09:37

    ja mam podobnie. natura to bzdura:)

    ReplyDelete
  2. Anonymous16 September 2011 at 04:15

    Apropo Orwella. Ostatnio się zdziwiłem czytając że brał on udział w wojnie domowej w Hiszpanii, gdzie walczył na froncie po stronie republikańskiej w milicji robotniczej antystalinowskiej Robotniczej Partii Zjednoczenia Marksistowskiego (POUM). Z tego co czytałem to dość skrajna frakcja. Ale też wiele się wyjaśniło czytając dalej, że po tej wojnie wszystko mu zwisało, już nawet anarchizm, mimo początkowej sympatii, nie był dla niego dobrym rozwiązaniem.Ot taka ciekawostka. Czenko

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Personal Landmarks: A Map of Trauma in London

Image
For me, London is defined by its street names, locations, and urban landmarks. Over the past 14 years, these elements (and more!) have left very distinctive mark on me. My London, first and foremost, is the one I came to know as a courier. I memorised all the addresses—Soho’s townhouses, the glass and steel skyscrapers in the City, and the many other places I delivered to. That was pre-smart phone era, so the famous A to Z map became my best friend for three years. This experience formed the foundational layer of my "London skin". Later, as I became an operations controller, these addresses took on a more digital form. They became combinations of postcodes (EC2M or EC2N—who can tell the difference? Well, I can, as I’ve become a bit of a postcode geek!), each just another place to send a delivery. Then there’s another layer—my social life in London, full of moments, encounters, people, and unexpected events scattered throughout the city. After 14 years, this collection of expe...
Read more

ADO starfish

Image
ADO – the name of a bus service in Mexico Starfish –  a 5-armed sea creature that everyone loves I absolutely dislike traveling at night. While it may seem like a cost-effective option and works for some, I simply cannot sleep on trains, buses, or planes unless I can stretch my legs in semi-bed position. Traveling at night in Vietnam, however, had its perks.                     If only Mexican night buses offered the same comfort...                            Currently exploring southern Mexico, I knew the time would come for a long-distance night bus. That moment arrived with my journey from San Cristóbal de las Casas to Oaxaca (pronounced 'Wahaca'), a “lovely” 12.5-hour ride. I even took sleeping pills in an attempt to catch some sleep during the trip. The bus was dark, the seats were comfortable, and it was only half full, allowing me to spread out across two r...
Read more

Three weeks into my Panchakarma retreat

Image
I am currently three weeks into my Panchakarma retreat. It feels like I have entered level four of a captivating video game. The anticipation (or dread) of the impending final stage of my detox journey,   known as the infamous ‘vasti’-(often referred to as “the mother of all panchakarma procedures”), looms overhead. Last week, I underwent the ‘nasya’ treatment, that is cleanse of your nasal passages and detoxification of the head and neck. This procedure came with a challenging condition : no hair washing allowed. For a full seven days, my hair remained unwashed, gradually becoming so greasy that catching a glimpse of it in the mirror turned into a test of endurance! Fortunately, the ‘nasya’ experience had a silver lining, as it was coupled with herbal steam bath and ‘kizhi’ treatment—a pounding massage with heated herbal pouches infused with medicinal oils. These fragrant sachets worked their magic on my body, providing a perfect blend of invigoration and relaxation. ‘Kizhi’...
Read more