Dzień 27: Pies w butach

Pies w butach bynajmniej nie jest bajką, ale stosunkowo częstym widokiem na ulicach Busanu. O ile lubię psy, to muszę przyznać że ich koreańska wersja jest po prostu wstrętna. Małe, białe i ogolone z kudłatymi uszami (najczęściej farbowanymi na różowo czy pomarańczowo) i żabimi, wyłupiastymi oczami. I dziś po raz pierwszy zobaczyłam tego cudaka w butach. Spytałam się Sarang (koreańska wolontariuszka zarazem współlokatorka) czy to tutaj normalne, odpowiedź: "Tak, psy noszą noszą buciki, aby im się łapki nie pobrudziły". Nie mam więcej pytań, jak jednego upoluję obiektywem, z miejsca go tutaj wrzucę.

Wczoraj udałam się do jednej z najbardziej znanych świątyń buddyjskich w Korei, Beomeosy. Początki świątyni sięgają VII wieku, chociaż z tamtego okresu pozostało jedynie kilka kamiennych pagod. Nazwa świątyni, Beomeosa wywodzi się od Beom(범;梵) = nirvana - eo(어;魚) = ryba - sa(사;寺) = świątynia, inna jej nazwa to "Heavenly Fish" (pomijam polską wersję, ponieważ brzmi co najmniej kuriozalnie).
Świątynię tworzy kompleks budynków w większości pochodzących z początku XVII wieku. Złote posągi Buddy, stare, drewniane wykończenia i charakterystyczne, kolorowe malowidła robią wrażenie, aczkolwiek przyznam, że wolę Samgwangsę. Z powodu natłoku ludzi (przynajmniej w części udostępnionej zwiedzającym) ciężko jest się skupić w trakcie medytacji czy zwykłego wpatrywania się w jeden punkt (ze względu na odgórne problemy z koncentracją jest to moja wersja medytacji:).

Beomeosa położona jest na zboczach góry Geumjeongsan, która stanowi tutejsze centrum trekingowe. Wokół znajduje się kilkanaście szlaków regularnie przemierzanych przez chmary dziadków wyposażonych po zęby w sprzęt trekingowy niczym jak na wyprawę w Alpy. Chciałabym, aby w Polsce starsze osoby były równie aktywne fizycznie jak tutaj, gdzie normalnym widokiem są babcie i dziadki w trekingowym, kolorowym wdzianku (są jeszcze babcie w wielgachnych, prześwitujących daszkach, ale ten fenomen klasyfikuje się na odrębną opowieść).

Wczoraj również miałam okazję spróbować koreańskiego karaoke, znanego tutaj jako Noraebang. W zasadzie z mojej strony średnio było ze śpiewaniem, ale samo pomieszczenie, kula disco wściekle rzucająca wokół kolorami i koreańskie hiciory zrobiły robotę!

Let's learn Korean!

Przyznam, że dotychczasowa nauka koreańskiego ogranicza się głównie do zoologi, i tak:
Hemsta - chomik/hamster
Kikuri - słoń/elephant
Taramgi (taramdżi) - wiewiórka/squirrel
Hepari - meduza/jellyfish
Kuyani - kot/cat
Ge (długie eee) - pies/dog

A propos chomików, w centrum młodzieżowym jest chomik, który pożarł swoją żonę, nazywa się oczywiście Hemsta i patrząc na niego nie wierzę, że mógł się dopuścić tak szkaradnego czynu...

Comments

  1. itineris30 June 2009 at 12:17

    Hejo!
    Czy są tam ścieżki rowerowe? Pamietasz, że jestem "spragniona" zdjęć ścieżek rowerowych i dróg XDD

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

Personal Landmarks: A Map of Trauma in London

Image
For me, London is defined by its street names, locations, and urban landmarks. Over the past 14 years, these elements (and more!) have left very distinctive mark on me. My London, first and foremost, is the one I came to know as a courier. I memorised all the addresses—Soho’s townhouses, the glass and steel skyscrapers in the City, and the many other places I delivered to. That was pre-smart phone era, so the famous A to Z map became my best friend for three years. This experience formed the foundational layer of my "London skin". Later, as I became an operations controller, these addresses took on a more digital form. They became combinations of postcodes (EC2M or EC2N—who can tell the difference? Well, I can, as I’ve become a bit of a postcode geek!), each just another place to send a delivery. Then there’s another layer—my social life in London, full of moments, encounters, people, and unexpected events scattered throughout the city. After 14 years, this collection of expe...
Read more

ADO starfish

Image
ADO – the name of a bus service in Mexico Starfish –  a 5-armed sea creature that everyone loves I absolutely dislike traveling at night. While it may seem like a cost-effective option and works for some, I simply cannot sleep on trains, buses, or planes unless I can stretch my legs in semi-bed position. Traveling at night in Vietnam, however, had its perks.                     If only Mexican night buses offered the same comfort...                            Currently exploring southern Mexico, I knew the time would come for a long-distance night bus. That moment arrived with my journey from San Cristóbal de las Casas to Oaxaca (pronounced 'Wahaca'), a “lovely” 12.5-hour ride. I even took sleeping pills in an attempt to catch some sleep during the trip. The bus was dark, the seats were comfortable, and it was only half full, allowing me to spread out across two r...
Read more

Three weeks into my Panchakarma retreat

Image
I am currently three weeks into my Panchakarma retreat. It feels like I have entered level four of a captivating video game. The anticipation (or dread) of the impending final stage of my detox journey,   known as the infamous ‘vasti’-(often referred to as “the mother of all panchakarma procedures”), looms overhead. Last week, I underwent the ‘nasya’ treatment, that is cleanse of your nasal passages and detoxification of the head and neck. This procedure came with a challenging condition : no hair washing allowed. For a full seven days, my hair remained unwashed, gradually becoming so greasy that catching a glimpse of it in the mirror turned into a test of endurance! Fortunately, the ‘nasya’ experience had a silver lining, as it was coupled with herbal steam bath and ‘kizhi’ treatment—a pounding massage with heated herbal pouches infused with medicinal oils. These fragrant sachets worked their magic on my body, providing a perfect blend of invigoration and relaxation. ‘Kizhi’...
Read more