Dzień 2: Kimchi: The keyword

Kimchi wydaje się być jednym z symboli narodowych Korei. Dużo się o nim mówi, pisze i pierwsze pytanie, które słyszy obcokrajowiec w Korei to właśnie: Czy jadłeś kimchi? Anyway, po kilku turbulencjach czasowych udało się nam dotrzeć na miejsce szkolenia, które może nie wniosło zbyt wiele, ale przynajmniej dało obraz tego, czym będziemy się zajmować, znalazłam odpowiedzi na pytania dotyczące projektu a przy tym poznałam pozostałych uczestników projektu IWO, w tym przezabawnego Koreańczyka ze Stanów i dwie koleżanki, z którymi będę bezpośrednio współpracować przy projekcie. Na zakończenie odbyło się welcome party, gdzie spomiędzy kurczaków KFC (Korean Fried Chicken) wyłoniła mi się doskonała patera z owocami, a na niej pomidor w miejscu honorowym (w Korei uważany jest za owoc, ponoć podobnie jest w Szkocji). Dopełnieniem harmonii w żołądku (wedle zasady połowa dla zdrowia, a druga połowa to czystej krwi junkfood) zajęły się frytki w przedziwnych kształtach i rozmiarach. Nice.

Odnośnie koreańskiej kuchni, to owszem, jest pikantna, trochę mało słona, i przyznam, że wyłania mi się coraz lepszy obraz wegańskiej kuchni koreańskiej.
Dzisiejszy lunch ponownie składał się z bibimbap, przystawek w postaci rzodkwi japońskiej i ulubionego kimchi. Kolejno obiad z daniem głównym w postaci zupy z glonami i pysznych placków z kukurydzą, porem, coś na kształt naszych placków ziemniaczanych. Do tego sałatka z glonów, fasolki i jak zwykle kimchi. Korea od kuchni zdobywa u mnie coraz więcej punktów, dużo w niej surowych warzyw, chwytających za gardło kombinacji smakowych i papryczki chili.
Jutro kierunek Busan, dołączam kilka fotek ze szkolenia.

Korean Workshop


Vegan Straight Edge po koreańsku


Nauczyłam się nawet pisać moje przezwisko...


Impreza dogorywa, tak samo jak sałatka na pierwszym planie

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Personal Landmarks: A Map of Trauma in London

Image
For me, London is defined by its street names, locations, and urban landmarks. Over the past 14 years, these elements (and more!) have left very distinctive mark on me. My London, first and foremost, is the one I came to know as a courier. I memorised all the addresses—Soho’s townhouses, the glass and steel skyscrapers in the City, and the many other places I delivered to. That was pre-smart phone era, so the famous A to Z map became my best friend for three years. This experience formed the foundational layer of my "London skin". Later, as I became an operations controller, these addresses took on a more digital form. They became combinations of postcodes (EC2M or EC2N—who can tell the difference? Well, I can, as I’ve become a bit of a postcode geek!), each just another place to send a delivery. Then there’s another layer—my social life in London, full of moments, encounters, people, and unexpected events scattered throughout the city. After 14 years, this collection of expe...
Read more

ADO starfish

Image
ADO – the name of a bus service in Mexico Starfish –  a 5-armed sea creature that everyone loves I absolutely dislike traveling at night. While it may seem like a cost-effective option and works for some, I simply cannot sleep on trains, buses, or planes unless I can stretch my legs in semi-bed position. Traveling at night in Vietnam, however, had its perks.                     If only Mexican night buses offered the same comfort...                            Currently exploring southern Mexico, I knew the time would come for a long-distance night bus. That moment arrived with my journey from San Cristóbal de las Casas to Oaxaca (pronounced 'Wahaca'), a “lovely” 12.5-hour ride. I even took sleeping pills in an attempt to catch some sleep during the trip. The bus was dark, the seats were comfortable, and it was only half full, allowing me to spread out across two r...
Read more

Three weeks into my Panchakarma retreat

Image
I am currently three weeks into my Panchakarma retreat. It feels like I have entered level four of a captivating video game. The anticipation (or dread) of the impending final stage of my detox journey,   known as the infamous ‘vasti’-(often referred to as “the mother of all panchakarma procedures”), looms overhead. Last week, I underwent the ‘nasya’ treatment, that is cleanse of your nasal passages and detoxification of the head and neck. This procedure came with a challenging condition : no hair washing allowed. For a full seven days, my hair remained unwashed, gradually becoming so greasy that catching a glimpse of it in the mirror turned into a test of endurance! Fortunately, the ‘nasya’ experience had a silver lining, as it was coupled with herbal steam bath and ‘kizhi’ treatment—a pounding massage with heated herbal pouches infused with medicinal oils. These fragrant sachets worked their magic on my body, providing a perfect blend of invigoration and relaxation. ‘Kizhi’...
Read more