Kurierka i krótka Soho story



Chciałam napisać o wkurzeniu dnia codziennego, o korkach, wiecznych pracach drogowych w centrum, potyczkach słownych z taksiarzami, nieuwadze przechodniów, zasranej (dosłownie!) okolicy Buckingham Palace, i o tym, jak niewdzięczna potrafi być kurierka. 

Nie, nie jestem osobą ZEN i najzwyczajniej w świecie irytują mnie wszytskie przeszkody na drodze. 

Ale ciśnienie powoli zeszło i przygotowuję się na kolejny dzień wrażeń (sarkazm). Większość kurierów wymienia zalety tego zawodu typu poczucie wolności czy dobra kondycja, a dla mnie zdecydowanym plusem jest Wielka Niewiadoma, ponieważ nigdy nie jestem w stanie przewidzieć, gdzie mnie akurat wyślą, czy będzie to jeden ze stałych klientów i paczka w1 >w1 za 2 funy czy może N16 do W2, i do przewiezienia (URGENT!) deska do krojenia, portofolio, mikro USB za 15 funów i czasem więcej. A jak wypadnę z listy, bo dispeczer najzwyczajniej w świecie "zapomniał", że jestem w grafiku, to zmienia to bieg wydarzeń i mój „los” i przydział zleceń dostaje ktoś inny a ja zmieniam kierunek, by kilka razy zrobić kurs Soho> Chanel 4 (stacja TV) i robi się nawet bardziej niewiadomo i nieoczekiwanie. Jak masz farta, możesz trafić ultra ekspresowe zlecenie, na które i tak musisz czekasz i mija pół, potem godzina, dochodzi do półtora (gdzie te ekrpresowość???) a ty  niczym taksówkarz naliczasz taryfę w ramach waiting time, a tym samym twoje zlecenie potraja swoją wartość. Sweet.

Większość klientów skupiona jest na Soho, gdzie niejednokrotnie spotykasz celebrytów, śledzisz najnowsze trendy w modzie, masz świetną bazę coffee shopów i jak przesiadujesz tam 9 godzin, nasiąkasz tym rytmem, masz wgląd w intymne życie jednej z najsławniejszych i najbardziej wpływowych dzielnic na świecie.

Lubię Soho o poranku, przed ósmą rano jak z roztargnieniem budzi się do życia. Sprzedawcy na Berwick St rozstawiają swój market, hipsterzy z firm medialnych okupują costy i starbucksy w poszukiwaniu kofeiny, przed sklepem Supreme ustawia się kolejka przekozaczonych nastolatków, bo Supreme właśnie wypuścił ultra rarytas w nakładzie 100 sztuk. W porze lunchu robi się tłoczno, wylegają na ulicę garniaki i pracownicy biur, każdy chwyta tejkałeja, jeszcze więcej kawy i zalegając na Broadwick St czy Golden Sq pochłaniają lunch z preta czy, zdrowiej, itsu. Po południu robi się wolniej, zaczynają się parady turystów i zakupowiczów z największą koncentracją w okolicach Carnaby i Oxford St.

Tyle opisu przyrody. Powyższe zdjęcia to gazownia, bynajmniej nie z Soho, ale na tyłach mojego domu.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

Personal Landmarks: A Map of Trauma in London

Image
For me, London is defined by its street names, locations, and urban landmarks. Over the past 14 years, these elements (and more!) have left very distinctive mark on me. My London, first and foremost, is the one I came to know as a courier. I memorised all the addresses—Soho’s townhouses, the glass and steel skyscrapers in the City, and the many other places I delivered to. That was pre-smart phone era, so the famous A to Z map became my best friend for three years. This experience formed the foundational layer of my "London skin". Later, as I became an operations controller, these addresses took on a more digital form. They became combinations of postcodes (EC2M or EC2N—who can tell the difference? Well, I can, as I’ve become a bit of a postcode geek!), each just another place to send a delivery. Then there’s another layer—my social life in London, full of moments, encounters, people, and unexpected events scattered throughout the city. After 14 years, this collection of expe...
Read more

ADO starfish

Image
ADO – the name of a bus service in Mexico Starfish –  a 5-armed sea creature that everyone loves I absolutely dislike traveling at night. While it may seem like a cost-effective option and works for some, I simply cannot sleep on trains, buses, or planes unless I can stretch my legs in semi-bed position. Traveling at night in Vietnam, however, had its perks.                     If only Mexican night buses offered the same comfort...                            Currently exploring southern Mexico, I knew the time would come for a long-distance night bus. That moment arrived with my journey from San Cristóbal de las Casas to Oaxaca (pronounced 'Wahaca'), a “lovely” 12.5-hour ride. I even took sleeping pills in an attempt to catch some sleep during the trip. The bus was dark, the seats were comfortable, and it was only half full, allowing me to spread out across two r...
Read more

Three weeks into my Panchakarma retreat

Image
I am currently three weeks into my Panchakarma retreat. It feels like I have entered level four of a captivating video game. The anticipation (or dread) of the impending final stage of my detox journey,   known as the infamous ‘vasti’-(often referred to as “the mother of all panchakarma procedures”), looms overhead. Last week, I underwent the ‘nasya’ treatment, that is cleanse of your nasal passages and detoxification of the head and neck. This procedure came with a challenging condition : no hair washing allowed. For a full seven days, my hair remained unwashed, gradually becoming so greasy that catching a glimpse of it in the mirror turned into a test of endurance! Fortunately, the ‘nasya’ experience had a silver lining, as it was coupled with herbal steam bath and ‘kizhi’ treatment—a pounding massage with heated herbal pouches infused with medicinal oils. These fragrant sachets worked their magic on my body, providing a perfect blend of invigoration and relaxation. ‘Kizhi’...
Read more