En route

Dwa lata temu byłam w zupełnie innym miejscu. Dosłownie i w przenośni. Byłam w Tajlandii i w innym punkcie życiowym. Mimo pobytu na wolontariacie jako nauczycielka, mentalnie cały czas pozostawałam na kurierce rowerowej. Wiedziałam, że wrócę do Londynu, wrócę na rower, do znanych twarzy i stworzonego bezpiecznego świata (chociaż wcale bezpiecznie po powrocie nie było - wróciłam spłukana, z widmem ewikcji skłotu i naciągnęłam ścięgno). Rok później ponownie wyjechałam, tym razem do Chin; znów pożegnałam się ze znanym środowiskiem, wiedząc, że podejmuję się kolejnego wyznania na dwa miesiące a po powrocie czeka mnie miękkie lądowanie. Brakowało mi londyńskich zakątków, kurierskiej kliki, mojego mikroświata po prostu. Dotarło do mnie, że cała ta otoczka składa się na część mojej tożsamości. Myliłam się. Z roweru przesiadłam się za biurko, nadal w tym samym kurierskim sosie, jednak z upływem czasu ten  pierwiastek zaczął słabnąć, jakbym wypadła z gry po prostu. Nie brakuje mi s...

Po raz pierwszy od dawna wybrałam się na spacer. Tzn. spacer miał być, ale po drodze dodałam kilka przystanków praktycznych, dzięki czemu m.in. pozbyłam się automatycznego karmnika dla kotów, książki i dzbanka, zyskałam jednak matę do ćwiczeń (używaną, co by nie wspierać nadprodukcji produktów w krajach rozwijających się) i piłkę, też do ćwiczeń, ale niestety nie mieli używanej, więc bilans jest -1 posiadanych rzeczy. I 1:0 dla made in China. Mieszkam teraz na Walworth, dzielnicy, którą "znam", ale nic o niej nie wiem. Nie znam jej historii, tak samo jak nie znałam historii otoczenia poprzedniego lokum. Mieszkam tuż przy 'hajstricie' (ang. high street to nie tyle, co ulica główna, ale przede wszystkim zbieranina sklepów w tym samym, kopiowalnym zestawie, czyli Greggs, Boots, Iceland, Tesco, Peacock lub Primark, Cex itp.), co wygodne jest i praktyczne, bo sklep turecki, wietnamski i nawet market warzywny tuż za rogiem, nie wspominając 'funciaków' (po po...