En route

Moja działalność blogowa (wraz z fotograficzną) zamiera. Czy wynika to z obawy, że nie mam nic ciekawego do powiedzenia, czy do kogo to trafi, czy faktycznie nie dzieje się u mnie nic wartego opisania, czy po prostu wszystko skrzętnie chomikuję dla siebie. Nevertheless, właśnie zdałam sobie sprawę, że już napisałam posta o podobnym wydźwięku. Kurierka w Londynie robi się mniej przyjemna, z dnia na dzień coraz chłodniej, BBC straszy coraz to surowszymi prognozami pogody typu „wintry shower” czyli nie dość, że mokro (choć przelotnie, ale i tak), dosadnie, to jeszcze z zimowym powiewem. Brr. W ramach równowagi, w domu rozgrzewam się grzejnikiem, herbatą, oczywiście kotem, i ostatnio tzw. onesie, czyli  jednoczęściowymi śpiochami polarowymi, które jako wyjątkowo dobrze zapowiadajacy się przetrwalnik zimowy i zapewne survivalowy, polecam każdemu. Czytam „Pasażerkę ciszy” Fabienne Verdier, historię Francuzki, która spędziła dziesięć lat w Chinach ucząc się sztuki kaligrafii, z...

froggie seatpost I guess...

Przyznaję, że frekwencja postowania na tymże blogu drastycznie spad(Ł)a. Nie wiem czy dzieje się tak, ponieważ nic się u mnie nie dzieje czy jest to wynik zamykania się na świat. Robienie jeża tak zwane.  Tak naprawdę może i coś się dzieje, w końcu współorganizowałam spory event kurierski London's Calling we wrześniu, w ostatni piątek alleycat halloween’owy, w między czasie pojechałam do Polski, miałam mini wypadek rowerowy (przednie koło R.I.P) i rozpoczęłam praktyki w szkole angielskiego. Mimo to patrzę na ostatnie miesiące w Londynie jako na linię ciągłą: kurierka – dom – kurierka – dom -  dej off – kurierka – dom – kurierka – dom – weekend przesiedziany w domu itd. Dni przeskakują niczym kody pocztowe na mapie Londynu, tak jak dziś na przykład: N1 (Angel)>WC1>W1>W8 (Kensington)i z powrotem do bazy, czyli W1. Zadziwia mnie jak szalone dystanse robię w ciągu dnia, te wszystkie „rozciągniete” zlecenia między E8(Hackney) i NW5(Kentish Town) lub paczki z SE1...

   

all hope is gone

W związku z tym, że mało kto tu zagląda, zaczynam pisać to, co żywnie mi się podoba. Nawet nie na skutek buntu z powodu niskiej czytelności, ot, wychodzi ze mnie frustracja dnia codziennego. Z rzeczy pozytywnych - dorobiłam się Kindle'a, więc teraz jak będę podróżować, będzie 'lajt' i bez paniki 'i co ja teraz będę czytać' po skończeniu ostatniej książki. Ponadto, mam szansę na wyjazd do Chin jako nauczycielka angielskiego (o ho ho). W ciągu kilku dni potwierdzą lub moje nadzieje rozpłyną się jak bańka mydlana. We shall see zresztą.* *)Apdejt. Nadzieje rozmyły się dziś. Bynajmniej nie było to twardy upadek na glebę, ale całkiem zrównoważone złożenie skrzydeł na ziemi. Ech... Dziś był tzw. road-hate day, czyli trzy, co prawda niegroźne, ale jednak, utarczki z kierowcami; najpierw wylądowałam na masce, potem dwa razy taksiarze mnie ścięli skręcając w lewo. Brzmi źle, nie stało się nic, ale frustracja drogowa wzrosła na tyle, że następnym razem chętniej sięg...

  spray signs on roads and pavements can be seen everywhere, I guess it has something to do with surveying. Possibly?   on a hot day, like one of those we had in July, Japanese shop used this DIY aircon device  famous Battersea power station, here seen from SW1 part of London  emirates cable car above Thames. Insight into industrial part of East London  five days on a cargo bike is ain't easy. Here, Flynn11 is taking power nap  new, old? both? That is City EC2  well done, Banksy. Right above Warhol and Picasso. One of the galleries in Borough of  Chelsea.  beautiful blocks of flats in near SE17 sea-gulled Brighton

  Jak co roku miałam ostatnio urodziny. Jak co roku publikuję kartkę DIY od Krzysia. Swoją drogą nie sądziłam, że w tak podeszłym wieku (sic!) będę utrzymywać się z jeżdżenia w deszczu (stereotyp pogodowy w UK) na rowerze. Happy b-day.

Nie często, a właściwie niemal wcale nie publikuję na tym blogu linków muzycznych. Tym razem jednak postanowiłam wrzucić link do kapeli z Barcelony z wyraźnym polskim akcentem. Kapela gra post-punk-wave, zwij jak chcesz, dla mnie plus za brzmienie i proste granie, i może za osobisty stosunek do Barcelony. Siglo XXI by Belgrado

I am sick of storing my photographs everywhere else but HERE. What's the point of taking pictures if you gonna forget about them. or decide they are not 'publishable' enough? So here is another slap from my Southeast Asia adventure. As you can use from below, I have been to few cheap veggie Buddhist eateries, like the one where I found this memorable collection of pirate CDs. I haven't been to India, though I gained truly Indian experience from stunning Georgetown on Penang Island, Malaysia. Thailand reminds me of never-ending ferry trips between thousand islands this country has access to. Malaysia invited me to visit one of its vast rain forest areas, Teman Negara which was definitely close-to-nature experience without unpleasant encounter with leeches. Gross! Singapore, for change, welcomed me with overwhelming cityscape and bustling Chinat Town. Look, enjoy and take more pictures.