En route

Odsłuchuję nagrań z Chin i Hong Kongu. Tych niepodpisanych początkowo nie mogę rozszyfrować, ale po dłuższym wsłuchaniu się dźwięki nabierają sensu przywodząc obrazy, zapachy, łącząc się we wspomnienia po prostu.     ... Jestem w Pekinie, w parku Temple of Heaven, siedząc na ławce przed placem zabaw obserwuję bawiące się dzieci, szczebioczące ptaki i staruszków korzystających z siłowni na świeżym powietrzu. Zadziwia mnie ich żywotność, to że są lepiej rozciągnieci niż niejeden student AWF-u. A już w ogóle nie sposób ich porównać do polskich emerytów, mam wrażenie skamieniałych fizycznie i mentalnie. Przenoszę się na zachód od centrum, do parku Zizhuyuan. Ciepłe, majowe popołudnie, owady leniwie unoszą się w powietrzu a ja wraz z nimi równie leniwie odkrywam coraz to nowe zaułki parku. W którymś momencie mijam gaj bambusowy z którego dochodzą dźwięki saksofonu, podchodzę bliżej i bliżej, z oddali widzę człowieka grającego dla przyjemności, tak po prostu. Przysi...

Mi się wydaje, że ten brytyjski nauczyciel wcale nie byłby taki znów uprzejmy, a wręcz w przytoczonych przykładach nie uściślił co dokładnie oczekuje od studenta, ten zaś, o ile nie czyta między wierszami (jak np ja), nie zrozumie sugestii. Uważam, że rzucenie 'ale tu głośno', aby wyrazić, aby ktoś się uciszył jest pasywno-agresywnym sposobem komunikacji, który raczej niewiele wnosi do podręczników. Czy nie lepiej by brzmiało 'Could you be a bit quietter, please?' czy ' Could you check your work more carefully next time'? czy 'Could you try to write longer essays?'. Mamy tu konkretne polecenie z zachowaniem formy grzecznościowej. Chyba, że to moja kalka językowa, że to po prostu mój styl, aby wchodzić z butami w oazę subtelności i niuansów brytyjskiej small talk , której nota bene totalnie nie rozumiem: nie nawiązuję, nie odpowiadam, nie kontynuuję.   ... - Taka deszczowa pogoda dziś, czyż nie? - No, deszczowa - (cięcie).  ... Dzień...